Sosyal medyadan takip etmişsinizdir. Geçtiğimiz hafta çok çirkin, çirkin olmanın da ötesinde üzücü ve yüreğimizi parça parça bir görüntü düştü önümüze.
Bu görüntülerde Ataşehir’de bulunan özel bir hastanenin servisinde tedavi altında olan yaşlı bir teyzeye karşı sergilenen insanlık dışı tutum yer alıyordu.
Görüntülerin sosyal medyaya düşmesinden sonra şüpheli görülen 9 kişiden 4’ü “beden bakımından kendini savunamayacak olan kişiye eziyet” suçundan tutuklandı.
Buraya kadar aslında her şey normaldi ama sonra garip bir uygulama gördük. Uygulama şuydu: Bu özel hastanenin faaliyetleri durduruldu.
Halbuki olay bundan yaklaşık 9 ay önce vuku bulduğu gibi, hastane de aslında gereken işlemleri yapmıştı, Şubat 2022 ayında Cumhuriyet Savcılığına suç duyurusunda bulunmuştu ve bu çalışanların iş akitleri de feshedilmişti.
Yani hastane yapması gereken her şeyi yapmış ama tamamen çalışanlarının yüzünden faaliyetleri durdurulmuştu.
AKLIMIZA NE GELDİ?
Bunu okuyunca aklımıza İnebolu’da jurnalcinin teki yüzünden yaşanan bir basın ve ilan olayı geldi.
Buna, 05.10.2016 tarih ve 29848 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Resmi İlan ve Reklamlar ile Bunları Yayınlayacak Süreli Yayınlar Yönetmeliği‘nin bir maddesi yol açtı.
Bu yönetmeliğin “Kadro” başlıklı 43. maddesinin 6. fıkrası “Asgari kadroda çalışan fikir işçileri, kendilerine fayda sağlayacak ticari bir işle iştigal edemeyecekleri gibi başka bir işyerinde gazetecilik mesleği dışında herhangi bir faaliyette de bulunamazlar.” diyordu.
Böyle bir durum var ise de o gazetenin ilanları kesiliyordu.
İnebolu’da işte aynen böyle bir durum oldu.
Gazetede çalışan işçi, ilgili yerlere başvurularını yaparak, kendisine ek kazanç sağlamak için basit usulde vergi mükellefiyeti kaydı yaptırmıştı.
Patronunun haberi, kendisinin de bunun nelere yol açabileceği konusunda bir bilgisi yoktu.
Çalışanı ve olayın jurnalcisi yüzünden bu gazete aylarca ilan alamadı.
Yeni ilan alamadığı gibi, bu çalışanın vergi mükellefiyeti kaydının yapıldığı tarihten, konunun tespit edildiği tarihe kadar olan ilan gelirleri de geri istendi.
BU NASIL İŞ?
Düşünebiliyor musunuz?
Siz bir yatırım yapmışsınız.
Planınızı programınızı alacağınız ilanlara göre oluşturmuşsunuz.
Ve sizin işçiniz, şu veya bu sebepten, gitmiş sizden habersiz ilgili yerlerden bir vergi mükellefiyeti kaydı açtırmış.
Belki bu kanunu bilmiyor?
Veya biliyor ama gazeteci patronuna “gıcık” kapmış ve ona zarar vermek istiyor?
Veya gazeteyi sevmeyen birileri tarafından “satın” alınmış?
Veya kendisine aldığı ücretin üzerinde bir “transfer” teklif edilmiş?
Hepsi olabilir öyle değil mi?
İşte böyle bir durumda gazetenin ilanları kesiliyor.
Peki işçisinin yaptığı bu hataya karşılık gazete sahibinin haklarını kim savunuyor bu durumda?
Hiç kimse.
BASIN İLAN KURUMU NEREDE?
Basın İlan Kurumu’nun sitesinde yer alan 6 yönetmelik, 5 genel kurul kararı, 14 genel kurul prensip kararı ve 2 yönetim kurulu tebliğine bakıyoruz, konu ile ilgili en ufak bir yönetmelik değişikliği, genel kurul kararı, genel kurul prensip kararı ya da yönetim kurulu tebliği yok.
Ne var peki?
Mesela 1966 yılından kalma “Türk Hava Yolları Anonim Ortaklığı Reklamlarına İlişkin Genel Kurul Prensip Kararı” var.
Bakın, konu gayet açık gayet net:
Gazetelerde çalışan fikir işçilerinden herhangi biri, iyi veya kötü niyetle, gazete sahibinin haberi olmadan, ilgili yönetmeliğe aykırı bir davranış sergilediğinde, mesela herkesten habersiz bir vergi mükellefiyet kaydı açtırdığında, bunun cezasını neden en ufak bir uyarılma hakkı bile tanınmadan gazete sahibi çekmek zorunda kalıyor?
Buna niye kimse itiraz etmiyor?
Buna niye kurumun kendisi bir çözüm yolu aramıyor?
Bu saçma sapan bir uygulama değil mi?
Ama derseniz ki “Hastane çalışanının insanlık dışı davranışı yüzünden, üstelik hastane gereken her şeyi yaptığı halde, faaliyeti durduruluyorsa, bizim madde 43 ne ki?”
Eh, bu dakikadan sonra siz de haklısınız, jurnalci zaten haklı.
Umarım bu yazı bu saçmalığın ortadan kaldırılması için bir başlama vuruşu olur.
