Elektrik Enerjisi Taşınır Mal Değildir

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi

SAYISI : 2018/2669 E., 2019/613 K.

SUÇ : Karşılıksız yararlanma

HÜKÜM : İlk derece mahkemesi kararı kaldırılarak yeniden hüküm kurulması

İTİRAZNAME GÖRÜŞÜ : Bozma

İTİRAZA KONU KARAR : Düzelterek onama

İTİRAZ EDEN : Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı

Yargıtay 2. Ceza Dairesinin, 05.11.2024 tarihli ve 2021/21065 Esas, 2024/16385 Karar sayılı kararına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 27.02.2025 tarihli ve 2-2019/55737 sayılı itirazı üzerine yapılan inceleme neticesinde;

5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 308/1. maddesinin 1. cümlesinde belirtilen süre içerisinde yapılan itiraz başvurusu üzerine dava dosyası, 5271 sayılı Kanun’un 308/2. maddesi gereği Dairemize gönderilmekle, gereği düşünüldü:

I. İTİRAZ SEBEPLERİ

Sanığın, katılanın sahibi olduğu otelden çekilen elektrik hattı ile aydınlatılmakta olan alt geçitteki elektrik iletim hattından kablo çekip, kendi iş yerinde sahibinin rızasına aykırı olarak elektrik kullanmasından ibaret kanıtlanan eyleminin; hırsızlık suçunu oluşturmayıp 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 163. maddesinin üçüncü fıkrasında düzenlenen karşılıksız yararlanma suçunu oluşturacağı, anılan eylemin hukukî ihtilaf kapsamında değerlendirilemeyeceği, nitekim Yargıtay Ceza Genel Kurulunun, 07.02.2019 tarihli ve 2017/17-1124 Esas, 2019/73 Karar ve 17.09.2019 tarihli ve 2017/17-1082 Esas, 2019/548 Karar sayılı kararlarında da, benzer eylemlerin karşılıksız yararlanma suçunu oluşturacağının kabul edildiği, buna göre, ilk derece mahkemesince hırsızlık suçundan kurulan mahkûmiyet hükmünün, bölge adliye mahkemesince kaldırılıp eylemin hukukî ihtilaf niteliğinde olduğundan bahisle verilen beraat kararının bozulmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, anılan istinaf kararının sanık müdafii ile katılan vekili tarafından temyizi üzerine, vekâlet ücreti yününden düzeltilerek onamaya konu edilmesinin hukuka aykırı bulunduğu belirtilerek düzelterek onama ilâmının kaldırılmasına ve sanık hakkında verilen beraat hükmünün bozulmasına ilişkindir.

II. GEREKÇE

Sanığın, katılanın sahibi olduğu otelden çekilen elektrik hattı ile aydınlatılmakta olan alt geçitteki elektrik iletim hattından kablo çekip, kendi iş yerinde sahibinin rızasına aykırı olarak elektrik kullanması şeklindeki eyleminin; Yargıtay Ceza Genel Kurulunun, 17.09.2019 tarihli ve 2017/17-1082 Esas, 2019/548 Karar sayılı kararında da değinildiği üzere, katılanın, dağıtıcı konumundaki kurum ile geçerli bir abonelik sözleşmesi kurarak sayaçtan geçen elektrik enerjisinin sahibi hâline gelmesi, sanığa ait iş yerinde de sahibinin rızası olmaksızın ve tüketilen enerji miktarının belirlenmesinin önlenerek elektrik enerjisi kullanılması karşısında, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 163. maddesinin üçüncü fıkrasında düzenlenen karşılıksız yararlanma suçunu oluşturacağı, 6352 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucunda ekonomik bir değer taşıyan her türlü enerjinin taşınır mal sayılacağına ve elektrik enerjisinin de hırsızlık suçuna konu olabileceğine ilişkin 5237 sayılı Kanun’un 141. maddesinin ikinci fıkrası ile aynı Kanun’un 142. maddesinin birinci fıkrasının (f) bendinin yürürlükten kaldırılması ve bu bağlamda abonelik esasına göre yararlanılabilen elektrik enerjisinin taşınır mal sayılmaması nedeniyle eylemin hırsızlık suçu kapsamında değerlendirilemeyeceği gözetilmeden, ilk derece mahkemesince hırsızlık suçundan kurulan mahkûmiyet hükmünün istinaf incelemesi neticesinde kaldırılarak sanık hakkında bölge adliye mahkemesince karşılıksız yararlanma suçundan hüküm kurulması gerekirken, sanığın eyleminin hukukî ihtilaf niteliğinde olduğundan bahisle yazılı şekilde sanığın beraatine karar verilmesi nedeniyle, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının yerinde olduğu sonucuna varılmıştır.

III. KARAR

Gerekçe bölümünde belirtilen nedenle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı İTİRAZININ KABULÜNE,

5271 sayılı Kanun’un 308/3. maddesi gereği Yargıtay 2. Ceza Dairesinin, 05.11.2024 tarihli ve 2021/21065 Esas, 2024/16385 Karar sayılı düzelterek onama ilâmının KALDIRILMASINA,

Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesinin, 18.02.2019 tarihli ve 2018/2669 E., 2019/613 K. sayılı kararının, Gerekçe başlığı altında açıklanan nedenle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 302/2. maddesi gereği, İtirazname’ye uygun olarak BOZULMASINA, dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/2. maddesi uyarınca Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 15.04.2025 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.