İÇTİHAT METNİ
DAVA :
Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş olup hükmün davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü:
KARAR :
Mahkemece temyiz başvurusunun süresinde olmadığı gerekçesiyle 18.01.2016 tarihli ek karar ile temyiz isteminin reddine karar verilmiş, ek karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiştir.
Davalının temyiz istemi, mahkemece süre yönünden reddedilmiş ise de, hükmün davalıya 21.12.2015 tarihinde usulsüz olarak tebliğ edildiği anlaşıldığından davalının 14.01.2016 tarih temyiz istemi süresinde olmakla, mahkemenin temyiz isteminin reddine ilişkin 18.01.2016 tarih ve 2015/645 Esas 2015/721 karar sayılı ek kararın kaldırılmasına oy birliği ile karar verildi. İşin esasının incelenmesine geçildi.
İİK’nun 269/b-4 maddesi hükmü gereğince borçluya gönderilen ihtarlı ödeme emri TBK’nun 315. maddesinde yazılı ihtar yerine geçer. Türk Borçlar Kanunun 315. maddesinde konut ve çatılı işyeri kiralarında temerrüt ihtarında verilecek süre 30 gün olarak öngörülmüştür. Davaya dayanak icra takip dosyasında, davalı borçluya gönderilen örnek 13 ödeme emrinde 30 günlük ödeme süresinin yazılmadığı, görülmüştür. Yasal 30 günlük ödeme süresi içermeyen ödeme emri tahliye yönünden hukuki sonuç doğurmayacağından tahliye kararı verilemez. Bu nedenle tahliye isteminin reddine karar vermek gerekirken, yazılı şekilde tahliyeye karar verilmesi doğru değildir.
SONUÇ :
Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.’na 6217 sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca kararın BOZULMASINA, taraflarca İİK’nun 366/3. maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 10 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine ve peşin harcın istek halinde iadesine 06.03.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
