Yeni bir araştırma, yarasaların eldeki veriler üzerinden geleceği tahmin edebileceğini ortaya çıkardı. Ancak yarasalar, doğal olarak bu yeteneklerini yalnızca avlarını yakalamak için kullanabiliyorlar.
Johns Hopkins Üniversitesi’nden bilim insanları tarafından gerçekleştirilen yeni bir çalışma, yarasaların geleceği tahmin ettiklerini ortaya çıkardı. Hayır, size Milli Piyango çekilişinde hangi numaraların geleceğini söyleyemezler. Ancak en azından avlarının geleceğini tutarlı bir şekilde tahmin edebiliyorlar.
PNAS dergisinde yayınlanan araştırmaya göre yarasalar, avlarının çıkarmış olduğu seslerin yankısından faydalanarak avlarının konumunu, daha da önemlisi gelecekte konumunu isabetli bir şekilde tahmin ediyor. Bilim insanları, bu çok ciddi teoriyi matematiksel bir model ile de desteklemiş durumdalar.
“Bir tenisçinin, topa ne zaman ve nerede vuracağını önceden bilmesi gerektiği gibi, bir yarasanın da avladığı böcekle ne zaman ve nerede temas kuracağını önceden bilmesi gerekiyor.” diyen araştırmanın kıdemli yazarı Psikoloji ve Beyin Bilimleri profesörü Cynthia F. Moss, “Böcek uçuyor. Yarasa da uçuyor. Böylesine değişken bir ortamda yarasa, sadece yankılara güvenseydi avını ıskalardı.” şeklinde konuştu.
Avının yatay düzlemde nerede olduğunu anlamak için başlarını hedeflerine kilitleyen yarasalar, ne kadar uzakta olduğunu anlamak için ise yankılardan faydalanıyorlar. Ancak tahmin edebileceğiniz gibi seslerin bir nesneye çarpıp ardından yarasaya gelmesi, küçük de olsa bir gecikme ortaya çıkarıyor.
Tahmin edebileceğiniz gibi yankılardaki bu gecikme, teknik olarak yarasanın, avının az da olsa geçmişteki konumunu tespit etmesine neden oluyor. Araştırmacılara göre yarasalar, yalnızca yankılardan gelen bilgilere güvenerek avlansalardı, kesinlikle başarısız avcılar olacaklardı. Ancak yarasalar, yankılardan elde ettikleri bilgiler ile avlarının gelecekteki konumunu tahmin ettiklerinden, onları oldukça başarılı avcılar olarak biliyoruz.
Söz konusu teoriyi test etmek için matematiksel bir model ortaya koyan araştırmacılar, yarasaların gerçek hayattaki av sahasını simüle eden bir ortam tasarladılar. Söz konusu deneyde bir avcı yarasa, bir de av böcek bulunuyordu ve amaç, yarasaların avlarını ne kadar iyi takip ettiklerini gözlemlemekti.
Bulgular, araştırmacıların ‘yarasaların geleceği tahmin ettikleri’ yönündeki teorisini haklı çıkardı. Yarasalar, öngörüldüğü gibi avdan gelen yankının daha ilerisine, böceğin gerçek konumuna odaklandılar. Bu da yarasaların yön ve konum bilgilerinden faydalanarak avlarının gelecek konumunu tahmin ettikleri yönündeki teorinin doğruluğunu kanıtlamış oldu.
