Sitenin açılışından bu yana her yılın 10 Kasımında yayımladığımız yazılara baktım.
Hep anlatmaya çalışmışız.
Neyi?
Sevgimizi.
Saygımızı.
Minnetimizi.
Anlatırken kurduğumuz her bir cümleyi ve her bir kelimeyi nasıl özenle seçtiğimizi de hatırlıyorum.
Hiçbiri olmamış.
Hiç becerememişiz.
Hep eksik kalmış.
Kelimeler yetmemiş belli ki.
O yüzden uçurumun kenarından aldığın bir millet, yine oralarda dolaşırken ve belki de “son şansını” kullanacakken, süslü laflara da gerek yok:
Seni çok seviyoruz.
Seni çok özlüyoruz.
