Kullanıldıktan sonra imha edilmeyerek doğaya bırakılan plastik atıkların dünyanın oksijeninin %10’unu oluşturan fotosentetik bakteri türünü öldürdüğü öğrenildi.
Plastik tüketimi ve sonrasında doğaya atılımı şüphesiz ki insanlığın dünyaya ve doğaya yapmış olduğu en acı kötülüklerden birisidir. Hepimiz teneke içecek kutularının halkalarına sıkışmış yunusların yürek burkan fotoğraflarına illa ki tanık olmuşuzdur. Bu sorumsuzluğun neticesinde birçok canlı alışık olduğu ortamdan mahrum kalıyor, acı çekiyor ve belki de nesillerinin tükenmesi noktasına kadar gelebiliyorlar. Ancak yeni araştırmalar, deniz yaşamını etkileyen bir faktör olan plastik kirliliğinin deniz yaşamını etkilemesi ile bağıntılı olarak, yavaş yavaş dünya ekosistemini de etkileyerek ciddi sonuçlara neden olacağını gösteriyor.
CİDDİ SONUÇLAR
Bilim.org’da yer alan habere göre Prochlorococcus adlı denizde yaşayan fotosentetik bakteri, soluduğumuz oksijenin %10’unu oluşturuyor. Nature Communications Biology dergisinde Salı günü yayınlanan araştırmaya göre, atık plastikten suya sızan kimyasallar bu bakterinin büyümesini genetik bir düzeyde engelliyor. Dolayısıyla Dünya’yı değerli bir solunabilir hava kaynağından yoksun bırakmış oluyor.
Laboratuvar ortamında yapılmış olan bu özel araştırmayı yöneten Macquarie Üniversitesi biyoloğu Sasha Tetu, The Independent’a yaptığı açıklamada, Prochlorococcus adlı bakterinin solunabilir havayı oluşturmasının yanı sıra, deniz ürünleri ağının temel katmanı olduğunu da söylüyor.
HAREKET ZAMANI
Sasha Tetu “Plastik kirliliğinin deniz ortamındaki etkisini gerçekten anlamak ve onu azaltmanın yollarını bulmak istiyorsak, bunun fotosentetik mikroplar da dahil olmak üzere önemli mikrobiyal gruplar üzerindeki etkisini de düşünmemiz gerekiyor” diyor.
Prochlorococcus bakterilerinin plastiklere yakın olduğu zaman etkilenmesinin daha olası olduğunu söyleyen ve projeden bir başka bilim insanı olan Lisa Moore, The Independent’a kirliliğin önümüzdeki yıllarda Prochlorococcus popülasyonlarında küresel bir düşüşe neden olabileceğini söyledi.
