İÇTİHAT METNİ
DAVA :
Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti, yıllık izin ücreti, hafta tatili ücreti, fazla mesai ücreti ve ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR :
Davacı vekili; müvekkilinin davalı işyerinde güvenlik görevlisi, bahçeci, temizlik işçisi olarak 01/05/2009-30/08/2013 tarihleri aralığında kesintisiz olarak çalıştığını, sitenin 81 dairelik bir site olup 300 kişinin üzerinde insanın yaşıdığı kalabalık bir site olduğunu, sitenin bahçe temizliği, sulama, gübreleme ve tüm bakımlarını yaptığını, 2012 yılının Kasım ayından itibaren de iç ve dış bakım temizlik işlerini yapmaya başladığını, müvekkilinin sabah 06.00-21.00 saatleri arası çalıştığını, müvekkilinin cumartesi pazar dahil hafta tatili kullanmadığını ve ücretini de almadığını, son bir yılda haftada bir gün hafta içi Salı günleri izinli sayılmış ancak bu izinli günde de saat 16.00 da siteye dönerek hizmetlerine devam ettğini, son 10 günlük ücret alacağı olarak 250,00 TL.’yi de almadığını, 2009-2010 yıllarında yıllık izin kullanmadığını, dini bayramlarda 2009-2010 yıllarında hiç izin kullanmadığını sonraki yıllarda da ilk üç gün izin kullandığını, resmi bayramlarda ise hiç izin kullanmadığını, kısa bir izin vermelerine rağmen izin bitmeden aynı şartlarda çalışmaya devam etmesi gerektiğinin söylendiğini, izinli olduğunu söyleyince işten çıkartıldığını ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık izin ücreti, ulusal bayram, genel tatil, hafta tatili, fazla mesai ve ücret alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı temsilcisi; davacının apartman görevlisi olarak çalıştığını, yıllık izin bitimi olan 16/07/2012 tarihinde işe başlamadığını, davacı ile 18/07/2012 tarihinde irtibata geçilebildiğini ve davacının aynı tarihli kendi istemi ile ayrıldığını bildirir dilekçe sunarak işten ayrıldığını, siteden hiçbir alacağı bulunmadığını savunmuştur.
Mahkemece davanın kısmen kabulüyle kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık izin ücreti, ulusal bayram, genel tatil, hafta tatili, fazla mesai ücretlerinin davalıdan tahsiline hükmedilmiştir.
Kararı davalı temyiz etmiştir.
1-)Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-)Davacının hafta tatili günlerinde çalışıp çalışmadığı taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Mahkemece davacı tanık ifadelerine göre hesaplanan alacak hüküm altına alınmış ise de, davalı tanığı ile davacı tanığının davacının Pazar günleri izinli olduğunu beyan etmişlerdir. Bu durumda davalı tanıklarının beyanları ile davacı tanıklarının çelişkili ve soyut ifadeleri dikkate alındığında, davacının hafta tatillerinde çalıştığı iddiasını ispatlayamadığı anlaşılmıştır. Talebin reddi yerine kabulü hatalıdır.
3-) Kat mülkiyetine tabi olan yerlerde çalışan işçinin işvereni kat malikleri olup, kat malikleri işçilik alacaklarından eşit olarak sorumludur. Yönetim işveren vekili konumundadır. Davanın yöneticilik aleyhine açılması yerinde ise de, hüküm Kat Mülkiyeti Kanunu’nun 20/a maddesi uyarınca kat malikleri aleyhine kurulmalıdır.
SONUÇ :
Temyiz olunan kararın yukarda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istenmesi halinde ilgilisine iadesine, 02.10.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
