Yalnızlık acı veren bir his. Eğer devam ederse, depresyon veya kaygı bozuklukları gibi zihinsel hastalıklara yol açabiliyor. Şimdiyse Bonn, Haifa ve Oldenburg Üniversitelerinde çalışan araştırmacılar, yalnızlığın azalan güven ile nasıl bağlantılı olduğunu keşfetmişler. Bu durum, özellikle insular korteks olmak üzere çeşitli beyin yapılarının faaliyet ve etkileşimindeki değişimlerle kendini göstermiş. Dolayısıyla sonuçlar, tedaviyle ilgili seçeneklere yönelik ipuçları sağlıyor. Bulgular Advanced Science bülteninde yayımlandı.
Yalnızlığın nasıl olduğunu herkes bilir. Bu hissin ardında, sosyal ilişki ihtiyacının istenen seviyede karşılanmamasının meydana getirdiği çelişki düşüncesi yer alıyor. Tatmin edilmek isteyen açlık hissi gibi, yalnızlık hisleri de diğer insanlar ile bağlantı kurmaya dönük motivasyon sağlayabilir. Fakat bazı insanlar sürekli yalnızlığın etkisi altında. Bu gibi vakalarda, depresyon veya kaygı bozuklukları gibi zihinsel hastalıkların oluşma tehlikesi artabilir. Bonn Üniversite Hastanesi Tıbbi Psikoloji Araştırma Bölümünde çalışan Dr. Dirk Scheele, çalışmada ilk elde edilen bulguları kastederek, “Şiddetli biçimde hissedilen bu yalnızlığın bir sebebi de, diğer insanlara güvenmemek olabilir” diyor.
Araştırmanın sonucunda şiddetli yalnızlığın etkisi altındaki kişilerin, yapılan sohbetten sonra kontrol grubuna kıyasla daha düşük bir pozitif ruh hali içinde olduğu bulunmuş. Bağ kurma hormonu oksitosinin seviyeleri de daha düşük bir değişim göstermiş. Dahası ise yalnız insanlar, deney yapan kişiden uzakta durmuş ve bu uzaklık, pek yalnızlıktan etkilelenmeyen kişilere göre yaklaşık 10 santimetre daha yüksekmiş. “Genel olarak sonuçlar, kronik yalnızlığın diğer insanlara karşı güvenin azalmasıyla bağlantılı olduğunu gösteriyor” diyor, çalışmanın en önemli bulgusunu özetleyen Scheele. “Bu durum, diğerleriyle gerçekleştirilen etkileşimlerin daha olumsuz yaşandığı anlamına geliyor ki bu da başkalarıyla bağ kurmayı zorlaştırarak, yalnızlık sarmalını şiddetlendirir.”
