Görev Tahsisli Konutlarda Isınma Gideri Oturan Tarafından Ödenir

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : …

VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVALILAR) : 1- … Bakanlığı

VEKİLİ : Hukuk Müşaviri …

2- … Genel Komutanlığı

VEKİLİ : Hukuk Müşaviri Av. …

İSTEMİN KONUSU : Danıştay Onikinci Dairesinin 01/04/2021 tarih ve E:2018/4400, K:2021/1855 sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :

Dava konusu istem: 26/05/2005 tarih ve 25826 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 294 sıra nolu Milli Emlak Genel Tebliği’nin “Yakıt Giderleri” başlığı altında düzenlenen 2. maddesinin 2.1, 2.2, 2.3, 2.5 ve 2.7 sayılı fıkraları ile davacıya tahsis edilen eşyalı görev tahsisli kamu konutunun yakıt bedelinin Kurum tarafından karşılanması talebiyle 19/06/2018 tarihinde yapılan başvurunun reddine ilişkin … tarih ve … sayılı Jandarma Genel Komutanlığı işleminin iptali istenilmiştir.

Daire kararının özeti: Danıştay Onikinci Dairesinin 01/04/2021 tarih ve E:2018/4400, K:2021/1855 sayılı kararıyla;

Davalı idarelerin usule ilişkin itirazları yerinde görülmemiş,

14/12/1983 tarih ve 18251 sayılı Mükerrer Resmi Gazete’de yayımlanan 13/12/1983 tarih ve 178 sayılı Maliye Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname’nin 2. maddesinin birinci fıkrasının (g) bendi ile 13.maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi, 26/05/2005 tarih ve 25826 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 294 sıra nolu Milli Emlak Genel Tebliği’nin 2. maddesinin 2.1, 2.2, 2.3, 2.5 ve 2.7 sayılı fıkraları, 11/11/1983 tarih ve 18218 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan 2946 sayılı Kamu Konutları Kanunu’nun 1., 3., 6. ve 11.maddeleri ile 16/07/1984 tarih ve 84/8345 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile çıkarılan ve 23/09/1984 tarih ve 18524 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Kamu Konutları Yönetmeliği’nin (3) sayılı Cetveli’nde yer alan kurallar aktarılarak,

294 sayılı Milli Emlak Genel Tebliği’nin 2. maddesinin 2.1, 2.2, 2.3, 2.5 ve 2.7. sayılı fıkraları yönünden;

178 sayılı Maliye Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname’nin 543 sayılı Kanun Hükmünde Kararname ile değişik 13. maddesinin (e) bendi uyarınca, Devlete ait konutları yönetmek, kamu kurum ve kuruluşlarına ait konutların yönetimi konusundaki politikaları belirlemek ve her yıl yurt içindeki konutların kira ve yakıt bedelleri ile işletme, bakım ve onarım esaslarını tesbit etme görevinin Milli Emlak Genel Müdürlüğüne ait olduğunun anlaşıldığı,

Verilen görev uyarınca, 2946 sayılı Kamu Konutları Kanunu’nun 2. maddesi kapsamdaki kamu konutlarının kira ve yakıt bedelleri ile işletme, bakım ve onarım esaslarının Milli Emlak Genel Müdürlüğünce hazırlanan genel tebliğlerle belirlendiği,

26/05/2005 tarih ve 25826 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan 294 Sıra Nolu Milli Emlak Genel Tebliği’nin “Yakıt Giderleri” başlığını taşıyan 2. maddesinin incelenmesinden; Tebliğ’in iptal istemine konu 2.1. sayılı fıkrasında; kamu konutlarının yakıtının konutlarda oturanlar tarafından tedariki ve bedellerinin konutlarda oturanlarca karşılanması esasının getirildiği, doğalgazla ısıtılan kamu konutlarında yakıtın tedarikinde bir güçlük söz konusu olmadığından (Devlet mahalleleri ve hizmet binası gibi aynı kazandan ısıtılan konutlar hariç) bu konutların yakıt giderlerinin idarelerce kesinlikle karşılanmayacağı ve oturanlarca karşılanmaya devam edileceği, 2.2. sayılı fıkrasında; Kamu Konutları Yönetmeliği’ne ekli (1) sayılı Cetvelin (A) bölümünde yer alan ve temsil özelliği nedeniyle kira bedeli alınmayanlar ile söz konusu cetvelin (B-C) bölümünde belirtilen, Kamu Konutları Yönetmeliği gereği kira bedeli alınan makam ve rütbe sahiplerinin oturmakta oldukları kamu konutlarının yakıtının kurumlarınca tedarik edileceği ve anılan makam ve rütbe sahiplerinden yakıt bedeli tahsil edilmemesi uygulamasına devam edileceği, 2.3. sayılı fıkrasında; metrekare yakıt bedelinin, Kamu Konutları Yönetmeliği’nin 29. ve 30. maddeleri ile bu Yönetmeliğe ekli yıllık yakıt miktarlarını gösteren (9) ve (10) sayılı cetvellere göre hesaplanan kontenjan yakıt miktarı için geçerli olduğu, 2.5. sayılı fıkrasında; yakıt bedellerinin hesaplanmasında konutlardan toplam brüt inşaat alanının 120 metrekareden fazla olan kısmının dikkate alınmayacağı, 2.7. sayılı fıkrasında ise; tamamı kamu kurum ve kuruluşlarının (634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanununa tabi olan konutları hariç) mülkiyetinde bulunan veya tamamı kiralanan konutların, 2946 sayılı Kamu Konutları Kanunu uyarınca karşılanması zorunlu yakıt miktarının, Kamu Konutları Yönetmeliği’ne ekli (9) ve (10) sayılı cetvellerde gösterilen esaslara göre belirleneceği, bu miktarın zorunlu nedenlerle ilgili kamu kurum ve kuruluşlarınca azami %100 arttırabileceği, arttırılan bu miktarın bedelinin, gerçek miktarı üzerinden konutta oturanlardan, konut yüzölçümleri dikkate alınarak tahsil edeceği, bu tahsilatın, Temmuz ayından itibaren yapılacağı yolunda düzenlemelere yer verildiği,

Uyuşmazlığın görüm ve çözümü için gerekli görüldüğünden Dairelerinin 23/10/2018 tarih ve E:2018/4400 sayılı ara kararıyla; davacı adına tahsisli kamu konutunun doğalgazla ısıtılıp ısıtılmadığı, Devlet mahalleri ve hizmet binası gibi aynı kazandan ısıtılan konutlardan olup olmadığı, toplam brüt inşaat alanının kaç metrekare olduğu hususlarının sorulması üzerine davalı idarelerden Jandarma Genel Komutanlığı tarafından verilen cevapta; davacıya 15/08/2016 tarihinde özel tahsisli olarak tahsis edilen kamu konutunun tahsis şeklinin 04/08/2017 tarihi itibarıyla eşyalı görev tahsisli konut olarak değiştirildiği, ilgili konutun, davacının yurt dışı göreve atanması nedeniyle 20/09/2018 tarihinde tahliye edilmek suretiyle teslim alındığı, bahse konu kamu konutunun; doğalgazla ısıtıldığı, Devlet mahalleri ve hizmet binası gibi aynı kazandan ısıtılan konutlardan olduğu, toplam brüt inşaat alanının 220 metrekare olduğu hususlarının bildirilerek, konuya ilişkin bilgi ve belgelerin gönderildiği; Dairelerinin 06/02/2019 tarih ve E:2018/4400 sayılı ara kararıyla davalı idarelerden davacının eşyalı görev tahsisli konutun yakıt bedelinin kurum tarafından karşılanması talebiyle yaptığı başvuruya ilişkin dilekçe örneğinin istenilmesi, dava konusu işlem tarihinde davacıya tahsis edilen kamu konutunun tahsis türünün sorulması üzerine davalı idarelerden Çevre ve Şehircilik Bakanlığınca verilen dilekçe ekinde yer alan bilgi ve belgelerin incelenmesinden, Jandarma Genel Komutanlığının … tarih ve … sayılı konut tahsis tutanağında Strateji Geliştirme ve Dış İlişkiler Başkanı olarak görev yapan davacıya eşyalı görev tahsisli konut tahsis edilmesinin uygun görüldüğü, davacı tarafından 19/06/2018 tarihinde yapılan başvuruda, Strateji ve Dışilişkiler Başkanlığına atandığı tarihten itibaren Kamu Konutları Yönetmeliği’nin (3) sayılı Cetvelinde yer alan düzenleme uyarınca tarafına tahsis edilen kamu konutunun yakıt ücretinin Jandarma Genel Komutanlığınca karşılanmasının istenildiği, davalı idarelerden Jandarma Genel Komutanlığınca tesis edilen … tarih ve … sayılı işlemle, 294 sayılı Kamu Konutları Genel Tebliği’nde yer alan düzenleme dayanak gösterilmek suretiyle davacının başvurusunun reddedildiğinin görüldüğü,

Bu durumda, yukarıda alıntısına yer verilen 294 sayılı Milli Emlak Genel Tebliği’nin 2. maddesinin iptal istemine konu 2.1, 2.2, 2.3, 2.5 ve 2.7 sayılı fıkralarında davacıya tahsis edilen eşyalı görev tahsisli konutlar yönünden düzenleme bulunmadığı ve davacıya tahsis edilen kamu konutunun Devlet mahalleri ve hizmet binası gibi aynı kazandan ısıtılan konutlardan olması nedeniyle anılan Tebliğ’in 2. maddesinin 2.1. sayılı fıkrasında yakıt giderleri karşılanmayacak kamu konutları arasında sayılmadığı görüldüğünden, 178 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’de verilen yetkiye dayanılarak yürürlüğe konulan 294 sayılı Milli Emlak Genel Tebliği’nin 2. maddesinin 2.1, 2.2, 2.3, 2.5 ve 2.7. sayılı fıkralarında, kamu konutlarının kira ve yakıt bedelleri ile işletme, bakım ve onarım giderleriyle ilgili esasları tespit etme konusunda 178 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’nin 543 sayılı Kanun Hükmünde Kararname ile değişik 13. maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi uyarınca Maliye Bakanlığına tanınan takdir yetkisinin hukuka uygun olarak kullanıldığı sonuç ve kanaatine varıldığından, üst hukuk normuna, hukuka, kamu yararı ve hizmet gereklerine aykırılık görülmediği,

Eşyalı görev tahsisli kamu konutuna ait yakıt bedelinin Kurum tarafından karşılanması talebiyle Jandarma Genel Komutanlığına yapılan başvurunun reddine ilişkin bireysel işlem yönünden ise;

2946 sayılı Kamu Konutları Kanunu’nun amacının, kamu konutlarının tahsis biçimi, oturma süresi, kira, bakım, onarım ve yönetimine ilişkin temel ilkeleri belirlemek olduğu, Kanun’un, sayma usulü ile belirlenen kurum ve kuruluşlarda görevli personelin yararlanması için ayrılan kamu konutlarını kapsadığı, anılan Kanun’un “İşletme, bakım ve onarım” başlıklı 6. maddesinin birinci fıkrasının (c) bendinde, kamu konutlarının ısınma giderlerinin kurum ve kuruluşlarca karşılanmasına ilişkin hükümlere yer verilerek; yakıt ihtiyacının tespiti, ödenek tahsisine yetkili makamlara isteğin yapılma şekil ve şartları, ödenek tahsisi, yakıtın temin, tedarik ve dağıtımı ile bu işlemleri yapmakla görevlendirilen birim ve elemanların görev ve sorumluluklarına ilişkin hususların yönetmelikle düzenlenmesinin öngörüldüğü anlaşıldığı,

2946 sayılı Kanun’un anılan maddesi gereği yürürlüğe konulan Kamu Konutları Yönetmeliği’nin 26. maddesinde, bu Yönetmeliğe göre, kamu konutu olarak ayrılan konutların; 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanunu’na tabi olmayan kaloriferli konutların ısınma giderlerinin kamu kurum ve kuruluşlarınca karşılanacağı hükmüne yer verildiği; 28. maddesinde; kalorifersiz konutlar ile 634 Sayılı Kat Mülkiyeti Kanunu’na tabi olan kaloriferli konutların ısınma giderlerinin ve Yönetmeliğin 29. maddesine göre, belirlenen yakıt gereksiniminden fazla kullanılan yakıt giderlerinin konut tahsis edilenler tarafından karşılanacağının kurala bağlandığı; “Yakıt İhtiyacının Tesbit Usulü” başlığını taşıyan 29. maddesinde ise, tamamı kamu kurum ve kuruluşlarının mülkiyetinde bulunan veya tamamı kiralanan konutların, 2946 sayılı Kamu Konutları Kanunu uyarınca karşılanması zorunlu yakıt miktarının, Yönetmeliğe ekli (9) ve (10) sayılı cetvellerde gösterilen esaslara göre, her konut blok veya grupları için ayrı ayrı olmak üzere, her yıl Mayıs ayının ilk onbeş günü içinde tesbit edileceği, gereğinden fazla yakılmasından dolayı, kamu kurum ve kuruluşlarınca karşılanması zorunlu yakıt miktarından fazla ihtiyaç duyulan yakıtın, konutlarda oturanlar tarafından karşılanacağı hükmüne yer verildiği, Yönetmeliğin “Eşyalı Görev Tahsisli Konutlar”a ilişkin (3) sayılı Cetvel’in birinci fıkrasının (a) bendinde ise, söz konusu konutların, ısınma, demirbaş ve mefruşat giderlerinin ilgili kurum ve kuruluşlarca karşılanacağı düzenlemesine yer verildiği,

Bu hükümlerle, eşyalı görev tahsisli kamu konutlarının ısınma giderlerinin ilgili kamu kurum ve kuruluşunca ödenmesi esası düzenlenmişken; Kamu Konutları Kanunu’nun 6. maddesinin 01/08/1996 tarih ve 4160 sayılı Kanun’un 5. maddesi ile yürürlükten kaldırılması sonucunda, Kamu Konutları Yönetmeliği’nin ilgili hükümlerinin de hukuki dayanağı ve uygulanma olanağı kalmadığı,

Bu durumda, davacının, yakıt giderlerinin ilgili kurum ve kuruluşlarca karşılanması talebiyle yaptığı başvurunun reddine ilişkin dava konusu işlemde hukuka aykırılık görülmediği gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı tarafından, Kamu Konutları Yönetmeliği ekinde yer alan eşyalı görev tahsisli konutlara ilişkin (3) sayılı Cetvel’de bu konutlardan yararlanacak rütbe ve makamların yanı sıra, ikamet eden personelin ödeyeceği konut giderlerinin de belirtildiği, anılan Yönetmelik’te, kendisine tahsis edilen konutun ısınma giderlerinin tamamının ilgili kurum ve kuruluşlarca karşılanacağının düzenlendiği, ayrıca Daire kararında da belirtildiği üzere kendisine tahsis edilen konutun Devlet mahalleleri ve hizmet binası gibi aynı kazandan ısıtılan konuttan olması nedeniyle dava konusu Genel Tebliğ’in 2.1.fıkrası uyarınca da ilgili kurum tarafından karşılanması gerektiği; öte yandan Daire kararının aksine dayanak Kanun maddesinin kaldırılmasının/değiştirilmesinin Yönetmelik hükümlerini sakatlamayacağı, nitekim geçmişte Danıştay İdari Dava Dairelerinin bu yönde verilmiş kararının bulunduğu belirtilerek Daire kararının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMALARI : Çevre, Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanlığı tarafından, 294 sıra nolu Milli Emlak Genel Tebliği uyarınca eşyalı olarak tahsis edilen görev tahsisli konutların sadece demirbaş eşya ve mefruşat giderlerinin idareler tarafından, ısınma giderlerinin oturulan süre içerisinde konutun tahsis edildiği personel tarafından karşılanması gerektiği,

Jandarma Genel Komutanlığı tarafından, 3946 sayılı Kamu Konutları Kanunu’nun 6. maddesinin yürürlükten kaldırılmasıyla Kamu Konutları Yönetmeliği’nin; kamu konutlarının işletme, bakım ve onarım giderlerinin karşılanmasına ilişkin kısımlarının dayanaksız kaldığı, kamu konutlarının kira ve yakıt bedelleri ile işletme, bakım ve onarım esaslarına ilişkin olarak yeni bir düzenleme yapılıncaya kadar 178 sayılı Maliye Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname’nin 543 sayılı Kanun Hükmünde Kararname ile değişik 13. maddesinin (e) bendi kapsamında yayımlanan 294 sıra nolu Milli Emlak Genel Tebliği’nin uygulanmasının hukuka uygun olduğunun değerlendirildiği, dava konusu düzenlemede ve tesis edilen işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı savunulmuştur.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’IN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile Daire kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Karar veren Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunca, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:

Danıştay dava dairelerinin nihai kararlarının temyizen incelenerek bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan;

“a) Görev ve yetki dışında bir işe bakılmış olması,

b) Hukuka aykırı karar verilmesi,

c) Usul hükümlerinin uygulanmasında kararı etkileyebilecek nitelikte hata veya eksikliklerin bulunması” sebeplerinden birinin varlığı hâlinde mümkündür.

Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:

Açıklanan nedenlerle;

1. Davacının temyiz isteminin reddine,

2.Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle reddine ilişkin Danıştay Onikinci Dairesinin temyize konu 01/04/2021 tarih ve E:2018/4400, K:2021/1855 sayılı kararının ONANMASINA,

3. Kesin olarak, 01.06.2022 tarihinde oybirliği ile karar verildi.