Yetişkin uluyan maymunlar, kaynaklar kıtlaştığında oyun seviyelerini artırarak, çatışmaları önlüyor ve grup gerilimini azaltıyor.
İspanya, Brezilya ve Birleşik Krallık’tan bir grup araştırmacı tarafından yürütülen ve Animal Behaviour dergisinde yayımlanan çalışma, uluyan maymunun iki alt türünün aktivitesine odaklanıyor: Meksikalı uluyan (Alouatta palliata mexicana) ve altın kürklü uluyan (Alouatta palliata palliata).
Araştırmacılar, oyunların yaşa göre nasıl değiştiğini incelediler ve yetişkinlerin kendi gruplarındaki diğer yetişkinler ve genç maymunlarla oynadığı süreyi ölçtüler.
Uluyan maymunların oyunu, kuyruklarından sarkan ve başlarını sallamak gibi yüz ifadeleri ve işaretler yapan bireyleri içeriyor. Bununla birlikte, oyun, çoğunlukla yaprak bazlı beslenmeleri nedeniyle genellikle hareketsiz bir yaşam tarzına sahip olan uluyan maymunlar için enerji maliyeti yüksek bir aktivite.
Araştırmacılar, Meksika ve Kosta Rika’nın yağmur ormanlarında yedi farklı uluyan maymun grubunu inceleyerek, yetişkin oyun miktarının, grubun büyüklüğüne göre artan potansiyel oyun arkadaşı sayısıyla bağlantılı olduğunu buldular. Yetişkinler, gençlerden ziyade diğer yetişkinlerle oynamaya daha fazla zaman harcıyorlardı ve yetişkin dişiler, yetişkin erkeklere göre oyunla daha fazla zaman harcıyorlardı.
En önemlisi, araştırmacılar, yetişkinler arasındaki oyunun meyve aramak için harcanan zamana paralel olarak arttığını buldular. Uluyan maymunlar tipik olarak yaprak yerler ve meyve, maymunlar arasında rekabet yaratan çok değerli bir kaynaktı.
Uluyan maymunlar, rekabet ve çatışmayı yönlendirmek için grupları içinde sabit bir sosyal hiyerarşiye sahip değil ve bazı primatlar tarafından grup uyumu ve gerilimi azaltmak için kullanılan toplu tımar yapma uygulamasını yapmıyorlar. Bunun yerine, çalışmanın yazarları, oyunun, uluyan maymunların sosyal grupları içindeki ilişkileri düzenlemesine ve çatışmadan kaçınmasına yardımcı olmada kilit bir rolü olduğuna inanıyor.
Anglia Ruskin Üniversitesi’nde (ARU) Evrimsel Biyoloji alanında Doçent olan yardımcı yazar Dr. Jacob Dunn, “Görünüşüne ve oyunun ne anlama geldiğine dair kendi algımıza rağmen, oyun her zaman uçarılık veya eğitim ile ilişkili değil. Bunun yerine, kıt kaynaklar üzerinde rekabet olduğunda gerilimi azaltarak uluyan maymun toplumunda önemli bir işlevi yerine getirdiğini düşünüyoruz.” diyor.
“Uluyan maymunlar değerli ve savunulabilir bir kaynak olan meyvelerle beslenirken ve dişi yetişkinler erkeklerden daha fazla oynarken oyun seviyelerinin en yüksek seviyede olduğunu bulduk. Bu dikkat çekici, çünkü dişiler erkeklere göre yiyecek rekabetine karşı daha savunmasız olurdu. Uluyan maymunlar özellikle enerjiyi muhafaza eden bir tür ve üremenin enerji gereksinimleri tarafından da kısıtlandıkları için dişilerin daha az oynayacağını varsayabilirdik.”
Araştırmanın baş yazarı Dr. Norberto Asensio, “Meyve tüketiminin oyun üzerindeki olumlu etkisine ilişkin bir teori, meyve temelli bir diyetin, uluyan maymunlara, tipik yaprak diyetlerine kıyasla daha fazla enerji sağlaması.” diyor.
“Bununla birlikte, durum böyle olsaydı, meyve toplama sırasında yetişkinlerin sadece diğer yetişkinlerle değil, grubun tüm üyeleriyle daha fazla oyun oynadığını gözlemlemeliydik. Yavrular meyve ağaçlarında bir tehdit oluşturmadığından veya rekabet sağlamadığından, yetişkinler arasında oyunun, diğer bazı primat türleri tarafından kullanılan tımar bakımına benzer şekilde, grup içindeki çatışmaları çözmek için bir mekanizma olduğuna inanıyoruz.”
